به گزارش «فرهنگ امروز» به نقل از وب‎سایت محمد مجتهدشبستری؛ پس از پیروزی انقلاب ۱۳۵۷ یک از آفت‌های مهلک که به جان اندیشه‌های نوین دینی افتاد ژورنالیسم سیاسی بود. دهه‌های گذشته این تنها اقتدارگرایان و متحجران بودند که اندیشه‌های نوین دینی را به مسلخ ژورنالیسم سیاسی می‌بردند اما در ماه‌های اخیر  شاهدیم که پاره‌ای از نشریات روشنفکر مآب هم بر خلاف انتظاری که از آن‌ها می‌رود متأسفانه دست به همین کار زده‌اند.

یکی از این نشریات در شماره‌های اخیر خود با کمال تأسف صحنه‌های تلخ و دردآوری را به نمایش گذاشته است: بازی سیاسی کردن ناشیانه‌ای با تعبیراتی چون «روشنفکری دینی»، «نواندیش دینی»، گنجاندن مصنوعی و غیر واقعی این فرد یا آن فرد تحت این عنوان یا آن عنوان، طرح پرسش‌های کاملا غیر شفاف ولی جهت دار در پاره‌ای از گفتگوها و کشاندن پاسخ دهنده به موضع گیری علیه این یا آن فرد، علم کردن نواندیشی دینی در برابر روشنفکری دینی، سخن گفتن‌های بی‌مبنا که همه روشنفکران دینی چنین یا چنان می‌گویند؛ اینکه روشنفکری دینی شوخی بامزه‌ای است. اینکه نعشش جلوی دیدگان ما روی زمین افتاده است! و...

درد آورتر از کار این نشریه نوع سخن گفتن بعضی از دوستان اهل نظر در نشریات گوناگون درباره روشنفکران و نواندیشان دینی است. آنها مرتباً چند اسم را تحت عنوان روشنفکر دینی ردیف می‌کنند و بدون دقت در تفکیک مطالب آن‌ها و بدون آنکه آنها را دقیق خوانده باشند درباره نظرات آنها سخن می‌گویند و فضایی آشفته و مبهم به وجود می‌آورند.

نویسنده این یادداشت، اولاً از همه اهل بحث و نظر تقاضا می‌کنم به خاطر وفادار ماندن به اصل موضوعات و مطالب جدی مورد بحث، از بکار بردن عنوان روشنفکر دینی یا نواندیش دینی که متأسفانه به سبب بازی های سیاسی محتوایی مشوش و مشوه پیدا کرده در باره این نویسنده خودداری کنند.

ثانیا از مسولان محترم نشریه مورد اشاره می‌خواهم اگر به علت سانسور سیاسی نمی‌توانند با نشر درست و نامشوش اندیشه‌های نوین دینی از زبان صاحبان آن اندیشه ها به دانش و فرهنگ کشور یاری رسانند اقلاً این بازی سیاسی را که علیه آن‌ها را انداخته‌اند رها کنند!

و ثالثاً از اهل نظر و دقت می‌خواهم  آراء اختصاصی هر شخص را پس از آنکه با دقت خوانده باشند تنها به خود او منسوب کنند و آنگاه به بررسی و نقد آن بپردازند. من به نوبه خود با تمام وجود از این نقدها استقبال می‌کنم.